AT1 hybride schuld: een beter risico-rendementsprofiel?
Door François Lavier, Head of Financial Debt Strategies, Lazard Frères Gestion
De marktvolatiliteit in de banksector was de afgelopen weken hoog, met name voor Additional Tier 1 hybride schuld, ook bekend als AT1 of contingent convertible (CoCo) obligaties. Sinds 2013 geven Europese banken om wettelijke redenen AT1-obligaties uit en deze effecten zijn de meest achtergestelde vorm van schuld die banken kunnen uitgeven. Het besluit om de AT1-obligaties van Credit Suisse op 19 maart af te schrijven, heeft de Europese AT1-markt ernstig verstoord.
Tegen deze achtergrond steeg de risicopremie op AT1-obligaties in maart van 500 basispunten (5,00% bij call) op 6 maart tot meer dan 750 basispunten (7,5% bij perpetuele looptijd) op 20 maart. Hoewel de spreads sinds die piek zijn afgenomen, blijven ze volatiel. Opmerkelijk is dat deze spreads nu in feite perpetuele spreads zijn in plaats van call spreads.
Hoewel de spreads minder sterk toenamen dan in maart 2020, toen Covid-19 de markten teisterde, ligt het niveau dat op 20 maart 2023 werd bereikt in de buurt van het hoogste niveau ooit. Sinds de oprichting van de AT1-markt zijn slechts tienmaal hogere spreads opgetekend (0,5% van alle handelsdagen). Eind maart 2023 hadden slechts 6,4% van de sessies sinds 2013 een hogere spread.
Nu de onmiddellijke en zeer negatieve impact op de AT1-waarderingen achter de rug is, vertalen de hogere spreads zich in hogere rendementen voor het segment. De rendementen tot aan de call (de call datum is de eerste mogelijke aflossingsdatum van een effect) bedragen 10-11%, terwijl de perpetuele rendementen 8,0-9,5% bedragen. Volgens ons bieden deze rendementen een buffer die groot genoeg is om, vanuit een middellange- tot langetermijnperspectief, het hoge risico van dit marktsegment op te vangen.
